Zbudowanie grubych i gęstych pleców wymaga zastosowania dużych ciężarów i wiele potu, może też znacznie obciążać kulturystę, zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Plecy to najbardziej wymagająca energetycznie grupa mięśniowa, być może ustępująca tylko treningowi mięśni czworogłowych ud. Wiosłowanie sztanga podchwytem to naprawdę ciężkie ćwiczenie, ale po włożeniu w nie odpowiedniej ilości czasu i wysiłku twoje mięśnie najszersze, obłe i środek mięśnia czworobocznego pomogą ci przysłonić konkurentów na scenie.
Zaangażowane mięśnie:
Wiosłowanie sztangą rozbudowuje grubość pleców, mocno angażując mięśnie najszersze pleców, mięśnie obłe większe oraz czworoboczne. Mięsień najszerszy pleców zajmuje cały środek i część dołu pleców. Przymocowany jest do kręgów piersiowych, grzebienia kości biodrowej oraz dolnych trzech lub czterech żeber. Włókna wychodzące z wszystkich tych przyczepów łączą się w górnej części kości ramiennej. Najszerszy pleców tworzy szerokość górnej i środkowej części pleców. Jego podstawową funkcją jest ściąganie kości ramiennej ku tyłowi i przyciąganie jej do osi ciała. Dolna część tego mięśnia najmocniej pracuje w pozycji z ugiętymi ramionami i rękami wzniesionymi o około 30 stopni w stosunku do linii równoległej do podłoża. Środek mięśnia najlepiej pracuje wtedy, gdy dłonie i ręce znajdują się na wysokości środka klatki piersiowej. Z kolei górna część mięśnia jest najmocniej aktywowana wówczas, gdy ramiona znajdują się nieco powyżej wysokości barków.
Mięsień obły większy dodaje szerokości górnej części pleców bezpośrednio pod pachą. Przyczepiony jest do boku łopatki, a zakończony w tym samym rejonie kości ramiennej co mięsień najszerszy. Mięsień ten obraca kością ramienną i ściąga ramię do tyłu. Miejsce zaczepu (łopatka) sprawia, że mięsień obły większy jest najlepiej aktywowany wówczas, gdy ramiona operują na wysokości klatki piersiowej, zaś jego zaangażowanie podczas ćwiczeń jest mniejsze, gdy ramiona i dłonie znajdują się bliżej stóp. Oznacza to, że bardzo ważne jest podciąganie sztangi jak najwyżej, by w pełni aktywować omawiany mięsień.
Silnie zaangażowany podczas wiosłowania w opadzie tułowia jest także mięsień czworoboczny. Jest to duży, płaski, trójkątny mięsień przyczepiony u podstawy czaszki. Zamocowany jest ponadto do kręgosłupa, od kręgów szyjnych po ostatni krąg piersiowy oraz do bocznej części obojczyka i wzdłuż łopatki. Środkowa część tego mięśnia jest najmocniej aktywowana w wiosłowaniu, ponieważ ściąga łopatki w stronę kręgosłupa (jak przy zwieraniu łopatek) w szczytowym punkcie powtórzenia.
Źródło: dr Stephen E. Alway / Muscular Development Nr 39 [02/2012] – Ćwiczenie pod lupą
Total
14
Shares
