W pierwszej minucie

Twoje kubki smakowe, których masz w ustach około 10 tysięcy, kiedy otrzymają bodziec w postaci jakiejś smakowitości, wysyłają sygnały o odczuwanej przyjemności do mózgu. Wiadomość jest jednoznaczna: „Więcej, proszę!”. Podczas żucia pożywienia, enzymy w Twojej ślinie rozkładają cukry i skrobię z jedzenia, które pochłonąłeś.

W ciągu 5 minut

Twój żołądek już gorączkowo pracuje, żeby rozpuścić pokarm, który właśnie zaczął do niego trafiać, a następnie przetransportować go dalej – do jelita cienkiego. Stamtąd substancje odżywcze, takie jak tłuszcze i białka, wchłonięte przez kosmki jelitowe trafiają do krwiobiegu.

W ciągu 15 minut

Zarówno żołądek, jak i jelito cienkie mają dość i ostrzegają Twój mózg za pomocą hormonów, że więcej nie są w stanie zmieścić. Z jelita cienkiego uwalniany jest peptyd YY, który pobudza neurony w obszarze jądra łukowatego w podwzgórzu do uwalniania w ośrodku sytości substancji chemicznych powodujących uczucie sytości i zanik apetytu. Ale jeśli wciągasz posiłki z prędkością światła, mózg dostanie te ważne informacje prawdopodobnie dopiero wtedy, gdy zmieciesz już z talerza dokładkę jedzenia.

W ciągu 30 minut

30 minut od zjedzenia słonego posiłku Twoje naczynia krwionośne mogą się stać nieco mniej elastyczne. Jeśli na co dzień też nie ograniczasz ilości soli w diecie, może dojść do trwałego zesztywnienia naczyń, co podnosi ryzyko chorób serca.

Czytaj dalej na następnej stronie…



Total
63
Shares